ఎవరు చెప్తారు నీకు...

కోల్పోయిన అనంతానంత క్షణాల కోసం హృదయం వెర్రిగా వెంపర్లాడటం మానలేనంటుంటే, ఓదార్చే ఏకాంతం కోసం పరితపించే ప్రవృత్తి పదే పదే మనసుని మెలి పెడుతుంటే, గతం ముల్లయి గుండెను గుచ్చిన ప్రతి సారి అనుభవాలు ఎర్రని రక్తపు చుక్కలై నా బతుకంతా మరకలు వేస్తున్నాయని నీకెవరు చెప్తారు.

ఎందుకు కలగన్నానో తెలీదు, శరద్రాత్రుల్లో కలిసి తిరుగాడినట్టు. స్వర్గ లోకాల ద్వారాలు, నీ చేతులు పట్టుకోగానే తెరుచుకున్నట్టు. సరోవరాలంత స్వచ్ఛంగా మెరిసే నీ కళ్ళల్లోకి చూసిన ప్రతిసారీ, కలిసి గడపబోయే జీవితం కోసం ఎందుకు ఆశ పడ్డానో తెలీదు! అజ్ఞాత తీరాల్లోని కాలాతీత స్నేహమణి కోసం, శాపం నుండి శోకం నుండి విముక్తురాలిని కావడం కోసం ఇంకా ఎన్నాళ్ళీ ప్రతీక్ష సాగాలో ఎవరు చెప్తారు నాకు!

ఈ శరీరానికి ఇన్ని శక్తులున్నాయి కానీ, మనసుకు రెక్కల్లేవు! ఉండుంటే ఈ దూరం ఇంత ధైర్యంగా, నిర్దయగా నా ముందు నిలబడగలిగేది కాదు! ఈ లోతుల్లోని భావావేశాలు నిన్ను చేరలేక మళ్ళీ మళ్ళీ మనసు అగాధాల్లోకే నిష్ఫలంగా జారిపోయేవీ కావు!

శ్రావణ మాసపు నిశీధిలో లోకమంతా కుంభవృష్టికి చివికిపోతునప్పుడు, రాత్రంతా మేలుకుని నీతో కబుర్లు చెపుతూ అలాగే నిద్రపోయిన రోజులు గుర్తు చేసుకుంటాను. కన్నీటిజాలు పెదవులకు ఉప్పగా తగిలి వర్తమానం ఒళ్ళో పడేస్తుంది. రెప్పల మీద సుపరిచితమైన వేదనానుభూతి తిరిగి తన ముద్రలు వేసి వెళ్లిపోతుంది.

 నీకెవరు చెప్తారిప్పుడు, జీవితం కలలు భగ్నమయ్యాక మిగిలిన కలవరంగా గడచిపోతోందని; గొంతులో ఇన్నాళ్ళూ పల్లవించిన ప్రణయ గీతాలన్నీ నిశ్శబ్ద కుహరంలోకి నిష్క్రమించి నిదురపోయాయని.

"గాలిలో తలిరాకు వలె

లోల వీణా తంత్రి వలె

బేలయై ప్రియురాకకై ఊ-

యాల లూగే మనసు నిలుపుట

ఎంత బాధ చెలీ! "

-అని పాడుకుంటూ తడికళ్ళు తుడిచే వాళ్ళు రారని తెలిసీ తపిస్తున్నాననీ,

తిరస్కారానికి ఛిద్రమైన ప్రేమానుభవమంతా ఈ ఆత్మ విహారానికై రెక్కలు చాస్తోందని, నిరీక్షిస్తోందని..........

ఎవరైనా ఏనాటికైనా చెప్తారా నీకు ?