నీ పలకరింపుతో మేల్కొన్న రోజు

 "బుల్లి లాంతర్.." పాటనో

మురాకామి మాటల మూటనో

ఇంకో కాలం నుండి ఇదే రోజుని

గూగుల్ ఫొటోస్ గుర్తుచేసిన జ్ఞాపకంగానో

ఉదయపు పలకరింపుకి వంకగా చూపించి

దూరాలకో తీపిగాటు పెడతావు.  


ఊబిలాంటి నా దైనందిన జీవితం

నీకు ఆత్మీయకరచాలనం చేసేలోపే

ఈడ్చుకుపోతుంది


వక్తాశ్రోతా నువ్వూనేనూ

ద్వంద్వాలను ద్వేషించే మనసు

నువు పంపిన సందేశాల మీదుగా

నిను దగ్గరకు లాక్కుంటుంది.

రోజంతా యథేచ్ఛగా మాట్లాడుకుంటుంది.  

పాటా మాటా జ్ఞాపకం -  

నెపమై మనని కలిపినదేదైనా

ఇద్దరి మధ్యా నలిగీనలిగీ

తనదైన ఉనికిని వదిలేసుకుంటుంది.  


దీపాలార్పి పడకింటిలోకి నడుస్తూ

చిరుకాంతి కోసం ఫోన్ తడుముకుంటున్నప్పుడు

నా స్పందన కోసం నువ్వక్కడే

ఓ ప్రశ్నార్థకమై ఎదురుచూస్తూ కనపడతావు

నా చీకటి క్షణాల్లోకి మళ్ళీ

బుల్లిలాంతరు వెలుగు తోసుకొస్తుంది.

మూతలు పడుతున్న రెప్పల వెనుక, నీతో

మరో సుదీర్ఘ సంభాషణ మొదలవుతుంది.  

                                                                                                        * తొలిప్రచురణ : ఆంధ్రజ్యోతి వివిధలో..


ఈ పెంజీకటి కావల..

 జగమొండి ఏడాది 2020. పంతం పట్టి, అందరినీ ఏవో తలుపుల వెనక్కు నెట్టిగానీ శాంతించని రాకాసి. మానవాళి ఇన్నేళ్ళుగా సామూహికంగా పోగేసిన పాపరాశి కూడా. ప్రాయశ్చిత్తాలకు, ప్రార్థనకు, బాధ్యతాయుతప్రవర్తనకీ, నియమబద్ధజీవితానికి చలించి కరుణించిన దయావారాశి కూడా ఇదే. ఊరికే పడి ఉండే టెర్రాస్‌లను తోటలుగా, వెన్నెలరాత్రుల విడిదిగా, ఇంటిల్లిపాదీ కలిసి కూర్చునే విహారస్థలిగా మార్చిందీ ఇదే కదా! ఉద్యోగంలో చేరినప్పటినుండీ తీర్చుకోలేకపోయిన ఎన్నో చిట్టిపొట్టి కోర్కెలను వర్క్-ఫ్రం-హోం పేరిట తీర్చిందీ ఈ ఏడే కదా! బార్బిక్యూల్లో ఉత్తపుణ్యానికి తగలేసే డబ్బులిప్పుడు అవసరాల్లోని మనుషులకు ఉపయోగపడుతుంటే ఎంత తృప్తి. ఇష్టమైన మనుషులతోనూ, ఇష్టమైన వ్యాపకాలతోనూ అక్కర్లేని రొదలకు ఆవలగా గడుపుతుంటే ఎంత శాంతి. నేర్చుకున్న పాఠాలు దీపాలై దారిచూపిస్తే 2021 వెలుగే నింపుతుంది. కాలం భగవద్స్వరూపం. లోకానికి తల్లీతండ్రీ అయిన శ్రీహరి బిడ్డల మీద కోపంతో ఎన్నాళ్ళుంటాడు? పెంజీకటి తావుల కావలి వెలుగై 2021ఐ అతనే తిరిగి మనని దగ్గరకు తీసుకుని ఊరడిస్తాడు  

అల

       అలల పొత్తిళ్ళలో      అల్లరై నీ నవ్వు అలల రెక్కల మీద వెన్నెలై నీ చూపు అలల ఒత్తిళ్ళలో నలిగి నీ కేరింత అలల ముద్దుల తడిసి తీరాన్ని చేరాక....