వేడుక

 సెలవురోజు మధ్యాహ్నపు సోమరితనంతో

ఏ ఊసుల్లోనో చిక్కుపడి నిద్రపోయి

కలలోని నవ్వుతో కలలాంటి జీవితంలోకి

నీతో కలిసి మేల్కోవడమే,

నాకు తెలిసిన వేడుక.

నీరెండ ఉదయాల్లో అద్దంలోకి వొంగి

ఇప్పుడిప్పుడే రంగు మారుతున్న గడ్డాన్ని

నువ్వు తడుముకున్నప్పుడల్లా

ఆ గరుకుచెంపలని తొలిసారి తాకిన

లేప్రాయపు తడబాటు క్షణమొకటి,

మెరుపై నన్ను చుట్టుముడుతుంది.

పట్టరాని నా ఇష్టం ముందు  

నీ వయసు కట్టుబానిసై మోకరిల్లుతుంది.  

వెలిసిపోని జ్ఞాపకమైనందుకు

పారేయలేని నీ పాతచొక్కాలా

ఉరికే యవ్వనంలో నువ్వు ముద్దరలేసిన

ఎన్ని నిన్నలో

ఫ్రిడ్జ్ మాగ్నెట్ మీద కుదురుకున్న 

నీ అయస్కాంతపు నవ్వుల్లా లాగుతూనే ఉంటాయి.

ప్రణయఝంఝ రేపిన మోహసంచలనాలు సర్దుమణిగాక,

అలవాటైన ఉనికి ఇచ్చే స్తిమితానివై నను కమ్ముకుంటావు.

ఉత్తిమాటనై నిను కప్పుకోబోతే

పెదాల మీద సీతాకోకరెక్కల్లా వాలి చెదిరిపోయే ముద్దువవుతావు.

తప్పని ఈ లోకపు వత్తిళ్ళ నుండి తప్పించుకుని వచ్చి

నే కావలించుకునే విరామ క్షణాల సమస్తమా...

నా కన్నా ముందే అలారం మీదకి  చేరే నీ చేయీ

నా డెస్క్ మీద నువు నింపి  ఉంచే నీళ్ళ సీసా

బాల్కనీలో విచ్చిన పిచ్చి పూవు  

ఆఖరికి

మీరా షాంపూ వాసన కూడా

ప్రేమఋతువులోకి నెట్టే ఇంట్లో,  

ఇన్నేళ్ళ తర్వాత ఈ రోజుకి కూడా ...

కలలోని నవ్వుతో కల లాంటి జీవితంలోకి

నీతో కలిసి మేల్కోవడమే

నాకు తెలిసిన వేడుక.

కవిని కలిసినరోజు

నారింజ రంగులు మీద వాలే సంజ వేళల్లోనో

ఏటవాలు కొండల మధ్య జలపాతపు తుంపర్లు పడే తావుల్లోనో

నీటి అద్దం మెరిసే ఏ నిశ్శబ్ద సాగరతీరాల్లోనో నిర్మల ఉదయాల్లోనో

నీలాకాశం వైపు చూపు సారిస్తే కంటికేదీ అడ్డుపడని విశాలమైదానాల్లోనో

కవీ... నిన్ను కలుస్తాననుకున్నాను.

మిగతాలోకం మీద చేతి రుమాలు వేసి

సీతాకోకను చేసి ఎటో విసిరేయగల ఓ మాయాజాలికుణ్ణి

గంటల్ని నిమిషాలుగా మార్చగల ఓ మంత్రదండాన్ని

నిన్నెంతో ప్రేమిస్తానని చెప్పడానికి నాలుగు పూవుల్ని

నా వెంటపెట్టుకుని నిన్ను కలవాలనుకున్నాను.

నా నిర్వ్యాపక సమయాలని నీ అక్షరమొక సూది మొనై పొడుస్తుందనీ 

నీ స్వరం - దిగులు గూడు నుండి నస పిట్టలని చెదరగొట్టి ఊరడిస్తుందనీ 

నా ఎలప్రాయాన్ని నీ కవిత్వమే నిర్వికల్ప సంగీతమై ఆవరించుకున్నదనీ 

మలినపడని ఉద్వేగమేదో నీ పేరు వినపడితే చాలు- నాలో చివాలున లేస్తుందనీ 

నీకు చెప్పాలనుకున్నాను.

కవీ..!!

చివరికి  నిన్ను శబ్దాల మధ్యా సమూహాల మధ్యా కలుసుకున్నాను.

అక్షరం వినా వేరేదీ లేని ఉత్తచేతులతో కలుసుకున్నాను.

మనిద్దరి మధ్య అదృశ్య కాంతిలా నిలబడ్డ మౌనంతో...

ఈ సాఫల్యక్షణాలను దోసిట్లో పోసిన జీవితానికి వినమ్రంగా ప్రణమిల్లాను.