కొన్ని ఆశలూ, కొన్ని అభిప్రాయాలూ

-

http://www.andhrajyothy.com/artical?SID=610054

*23/7 ఆంధ్రజ్యోతిలో

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

మెహెర్ కు అభినందనలు..

-
Image
2010 లో..

బ్లాగింగ్ మొదలెట్టిన తొలినాళ్ళలో..

కూడలి, మాలిక ఈ రెండింటిలో మంచి బ్లాగ్ కోసం వెదుక్కోవాలని ఎవరో చెప్పాక -
అట్టే వెదక్కుండానే కళ్ళబడ్డ బ్లాగు - "కలంకలలు"

నారింజ రంగు హెడర్..ఎవరో తీరి కూర్చుని దిద్దుకుంటున్నారా అన్నట్టున్న అక్షరాలు, ఇటాలిక్స్, బోల్డ్ ఏవి ఎక్కడ ఎలా ఉండాలో అలా ఉన్న బ్లాగ్. చూడగానే ఆ బ్లాగులో ప్రేమతో పడిపోయాను. అది మొదలూ ఈ తొమ్మిదేళ్ళుగా పూట పూటా కాకపోయినా కొన్ని సార్లు కొన్ని వ్యాసాల కోసం, చాలా సార్లు ఊరికేనూ ఆ బ్లాగ్ చదువుతూనే ఉన్నాను.

ఇన్నాళ్ళకు, ఆ బ్లాగులోని కథలన్నీ పుస్తక రూపంలో వచ్చాయని తెలిసి - సంతోషంతో ఆ రోజుల గురించి తల్చుకుంటుంటే, చాలానే గుర్తొస్తున్నాయి. తన కథలన్నీ చూసి ఇష్టమైన వాక్యాలు ఎత్తి రాయాలనుంది కానీ, బ్లాగ్ లేదిప్పుడు. కథల పుస్తకమూ నా ముందు లేదు. అందుకని, అజంతాలా, స్మృతి పీఠం ముందు కూర్చుని, ఈ నాలుగు మాటలూ.

మొట్టమొదటగా చదివినదేదో గుర్తు లేదు కానీ, "సరిహద్దుకిరువైపులా" అలా పాత జ్ఞాపకంగా మనసులో మెదులుతోంది. గొడవపడ్డ భార్యాభర్తలు -  మొదటంతా అబ్బాయి వైపు నుండి, మళ్ళీ అవే సన్నివేశాలు అమ్మాయి వైపు నుండి, తర్వాత అసలు గొడవ - ఇలా…
...........పూర్తిగా చదవండి.

పలుకుసరులు (చిన్నపిల్లల కోసం తెలుగు పద్యాలు)

-
ఇంట్లో పసివాళ్ళుంటే కాలమెట్లా పరుగులు తీసేదీ తెలియను కూడా తెలియదు. వాళ్ళ చివురు ఎరుపు పాదాలను బుగ్గలకు ఆన్చుకుని ఆ మెత్తదనానికి మురిసిపోవడాలూ, ఇంకా తెరవని గుప్పిళ్ళలో వేలు ఇముడ్చుకుని మైమరచిపోవడాలూ, పాలుగారే చెక్కిళ్ళనూ, పాలు కారుతుండే పెదవి చివర్లనూ చూస్తుండిపోవడాలూ ..వీటిలో పడితే చూస్తూ చూస్తూండగానే రోజులు వారాలు, వారాలు నెలలూ అయిపోతాయి. బోర్లాపడితే బొబ్బట్లు, పాకితే పాయసాలూ, అడుగులకు అరిసెలు, పలుకులకు చిలకలూ – దివ్యంగా వాళ్ళ పేరన పంచుకు తినడాలైపోతాయి. పొత్తిళ్ళలో పడుకుని అమ్మ చెప్పే కథలన్నింటికీ ఊఁ కొట్టడాలతో, తొట్టిగిలకలకేసి కాళ్ళను విసురుతూ ఉక్కూ ఉంగాలతో, ఉంగరాల జుత్తు మీద అందీ అందని చేతులు జోడించి “ఓవిందా” పెట్టడంతో, అత్తా తాతా అమ్మా నాన్నా..బోసి నవ్వులు, బుజ్జి బుజ్జి మాటలతో తోసుకుంటూ తోసుకుంటూ ఏడాది రివ్వున గడిచిపోతుంది. ఇదిగో..ఈ ఏడాది నుండీ రెండేళ్ళ కాలం భలే గడ్డు కాలం. ఇంకా నడక కుదురే రాలేదని మనమొక వంక బెంగపడుతోంటే, వాళ్ళు మాత్రం అన్ని దిక్కుల్లోనూ పరుగులు తీసి గుండెల్లో రైళ్ళు పరుగెత్తిస్తారు. వాళ్ళ అత్తిరిబిత్తిరి మాటలు అర్థమయ్యే లోపే ఇంకో పది ప్రశ్నలు మన దోసిట్లో పోస్తారు…
...........పూర్తిగా చదవండి.

అమ్మ వెళ్ళిన రాత్రి

-
Image
మళ్ళీ నాలుగు రోజులకు సరిపడే దోసెల పిండీ,
డబ్బాల నిండా కారప్పొడులూ,
కొత్తిమీరా, గోంగూరా పచ్చళ్ళూ.. అమ్మ ఊరెళుతూ కూడా
కొంత కష్టం నుండి తప్పించే వెళ్తుంది. పగిలిన తన పాదాల కోసం
నే కొన్నవన్నీ వదిలేసి,
విరిగిపోతున్న గోళ్ళకు అద్దుకోమని
నేనిచ్చిన రంగులన్నీ వదిలేసీ,
కొంత దిగులునీ, కొన్ని కన్నీళ్ళనీ
నాకు వదిలేసి అమ్మ వెళ్ళిపోతుంది మళ్ళీ వస్తానుగా అన్న పాత మాటనీ
ఏమంత దూరం, నువ్వైనా రావచ్చులెమ్మనీ..
తనను కరుచుకుపడుకున్న నా చెవిలో
ధైర్యంలా వదిలేస్తూ,
నన్నిక్కడే వదిలేస్తూ అమ్మ వెళ్ళిపోతుంది. అమ్మ వెళ్ళిన రాత్రి, నిద్ర పిలువని రాత్రి, బాల్కనీలో తీగలను పట్టుకు
ఒక్కదాన్నీ వేలాడుతోంటే,
ఆరలేదని అమ్మ వదిలిన చీర
చెంపల మీద తడిని ముద్దాడి పోతుంది.
మసకబారిన మొహాన్ని దాచుకోబోతే
అద్దం అంచు మీద అమ్మ బొట్టుబిళ్ళ
తన కళ్ళతో సహా కనపడి సర్దిచెబుతుంది. అలవాటైన అమ్మ పిలుపు వినపడక
ఖాళీతనమొకటి చెవులను హోరెత్తిస్తోంటే తను పిలిస్తే మాత్రమే పలికే ఇళయరాజా పాట
రింగ్‌టోన్‌లా ఇల్లంతా మోగిపోతుంది.

( * ప్రచురణ: తెలుగు వెలుగు, జులై 2019 )
...........పూర్తిగా చదవండి.

పిన్ని

-
"మేనమామల ముద్దు మేలైన ముద్దు.." అని లోకంలో ఓ మాటుంది కానీ, నన్నడిగితే పిన్ని ముద్దును మించిన ముద్దు ఈ లోకంలోనే లేదు. కావాలంటే మా అక్క పిల్లలను సాక్ష్యానికి పిలుస్తా. :)
పిన్ని రోల్ పలకడానికీ, వినడానికీ, చూడటానికీ చాలా తేలిగ్గా కనపడుతుంది కానీ, నిజానికి కాదు. అసలు అన్నాళ్ళూ చిన్నవాళ్ళుగా కొద్దో గొప్పో మనకంటూ ఉన్న పేరుని ఎత్తుకుపోవడానికి ఒకరొస్తారా, (నాకైతే ఒకేసారి ఇద్దరు.) కళ్ళ ముందే జరిపోతున్న అన్యాయానికి నోరెత్తడానికి ఉండదు. ఉన్నట్టుండి ఇంట్లో పార్టీలు, ప్రయారిటీలు మారిపోతుంటాయ్. చెప్పకేం, "నేనో అరగంట పడుకుంటానే...వీళ్ళు లేస్తే నన్ను లేపవా" అని నిద్దరోతున్న నెలల పిల్లల పక్కన మనని కాపలాగా పడేసి అక్క వెళ్ళిపోతుందా, "నిదురలో పాపాయి బోసినవ్వు" చూసినప్పుడో, "ఊయలలూగి నిదురించే శిశువు పెదవిపైని పాలతడి"ని చూసినప్పుడో, ప్రేమలో పడకుండా ఎలా ఉంటాం? 
Thankless job అండీ ఇది. దాదాపు అమ్మమ్మల పక్కన తలెత్తుకు నిలబడాల్సిన రోల్. అక్కల దాష్టీకం వల్లే దక్కాల్సినంత పేరు దక్కలేదనిపిస్తుంది. కనపడ్డానికి బుడతల్లా అంతే ఉంటారు కానీ వాళ్ళ గుండెల్లో చోటు సంపాదించడానికి ఎన…
...........పూర్తిగా చదవండి.

మే రెండో ఆదివారం వంకన..

-
Image
బాగా ఇష్టమైన వాళ్ళను కళ్ళు మూసుకుని ఊహించుకుని వెనువెంటనే చూడటం దాదాపు అసాధ్యమనీ, వాళ్ళలా కనపడాలంటే, వాళ్ళతో గడిపిన క్షణాల్లో బాగా ఇష్టమైన సందర్భాలను తల్చుకుంటూ, కెమెరా ఫోకస్ మార్చినట్టు మెల్లిగా వాళ్ళ మీదకు చూపు మరల్చుకోవడమొక్కటే మార్గమనీ, ఒకసారెవరో చెప్పారు. ఆ ఆటలో నిజానిజాలు నాకూ తెలియవు కానీ, అలా అమ్మను గుర్తు చేసుకున్నప్పుడల్లా ఫ్లాష్‌కార్డ్స్‌లా గుర్తొచ్చే జ్ఞాపకాలైతే కొన్ని ఉన్నాయి. *
చిననాటి ఉదయాలన్నీ దాదాపు ఒకే విధంగా గడిచేవి. గట్టిగా హారన్లు మోగిస్తే వినపడే ఐదో నంబరు రూట్‌లోని వాహనాల రొద, గాలికి ఎగిరే గుమ్మం దగ్గరి కర్టెన్లను దాటుకుని లోపలికి రానే వచ్చేది. తెలవారుతూండగానే వచ్చే నారాయణ (సూర్యుడు కాదు, మా చాకలి) సందులో పంపు దగ్గర బట్టలు బాదుతూ ఉండేవాడు. కుకర్‌లు చుయ్ చుయ్ మంటూ ఈలలు వేస్తూనే ఉండేవి. మూడు ఈలల లెక్క మా ఇంట్లో ఎన్నడూ లేదు, సరిగా పని చెయ్యవని మేమనుకునే ఆ కుకర్ ఈలల లెక్కేమిటో మా అమ్మకొక్కతికే తెలుసు. గిన్నెలు, గరిటెల చప్పుళ్ళు అవిశ్రాంతంగా వినపడుతూనే ఉండేవి. ఆకుకూరలమ్మొచ్చే వాళ్ళు బుట్టలతో గుమ్మాల ముందు ఆగి పేర్లన్నీ ఏకరువు పెడుతుండేవారు. పాలవాళ్ళో, మరొకళ్ళో, ఏదో ఒక…
...........పూర్తిగా చదవండి.